Die Hard - Πολύ σκληρός για να πεθάνει

Αναφέρομαι στην πρώτη ταινία που γυρίστηκε με τον Bruce Willis to 1988. O Willis υποδύεται τον αστυνομικό John Mc Clane, ο οποίος έρχεται από τη Νέα Υόρκη που διαμένει να συναντήσει τη γυναίκα του με τα παιδιά του στην Καλιφόρνια για να περάσουν τα Χριστούγεννα μαζί. Δε θα έρθει όμως γρήγορα αυτή η ώρα, γιατί στο κτίριο που εργάζεται η σύζυγός του, Holly, εισβάλλουν τρομοκράτες - ληστές, κρατούν ως ομήρους τα μέλη της εταιρείας Nakatomi (μαζί και τη γυναίκα του ήρωά μας, Holly Gennero) και έτσι ο γενναίος μας αστυνομικός θα βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις, αφού είναι ο μόνος που έχει διαφύγει της προσοχής των τρομοκρατών - ληστών. Θα αντιμετωπίσει λοιπόν μόνος του τους 12 "κακούς". Έδω θα ισχύσει ό,τι γίνεται συνήθως στις τυπικές αμερικάνικες ταινίες του κλασικού κινηματογράφου, το happy ending: το καλό, ως γνωστόν, υπερισχύει πάντα στο τέλος.
Ταινία με προσεγμένο σενάριο, αρκετά εφέ και αρκετές αμερικάνικες αξίες. Ο ήρωας, κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς του, όσο βρίσκεται εγκλωβισμένος στο Nakatomi Plaza ανακαλύπτει την αγάπη που τρέφει για τη γυναίκα του, κάνει πέρα τον εγωισμό του και βγαίνει συνειδητοποιημένος και χωρίς ελαττώματα. Αξιοπρόσεκτη η σκηνή με το ρίξιμο της φωτογραφίας, που συμβάλλει αργότερα στην εξέλιξη της πλοκής, καθώς και η σκηνή με το ρόλεξ που πέφτει από το παράθυρο μαζί με τον Χάνς. Κλού η τελευταία σκηνή της διάσωσης του ζεύγους.
Ακολουθεί έναν γοργό ρυθμό η συγκεκριμένη ταινία και με τις συνεχείς ανατροπές ανακινεί το ενδιαφέρον, αλλά και την αγωνία του θεατή. Οι έξυπνοι διάλογοι και οι καλοστημένες ατάκες συμβάλλουν σε μια καλή γενική εντύπωση. Καλή επίσης και η σκηνοθεσία της ταινίας με τον John Mc Tiernan στο τιμόνι. Ακόμα δεν παραλείπεται η αναφορά σε ταινίες μέσα στο έργο, αλλά και στην τηλεόραση με τους δημοσιογράφους - κοράκια, το στημένο ύφος, τους παντώς είδους ειδικούς καλεσμένους και προπάντων εκείνο το κατακόκκινο χρώμα του πλατώ!
[Hans Gruber (τρομοκράτης): You know my name but who are you? Just another American who saw too many movies as a child? Another orphan of a bankrupt culture who thinks he's John Wayne? Rambo? Marshall Dillon?
John Mc Clane: Was always kinda' partial to Roy Rogers actually. I really dig those sequined shirts.
Hans Gruber:Do you really think you have a chance against us, Mister Cowboy?
John Mc Clane: Yippee-ki-yay, motherfucker.
Hans Gruber: This time John Wayne does not walk off into the sunset with Grace Kelly.
John Mc Clane: That was Gary Cooper, asshole. ]

Συστήνεται για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν μια τυπική αμερικάνικη ταινία δράσης με καλοδομημένο σενάριο, όπου ο καλός αμερικανός - αστυνομικός κάνει το καθήκον του και σώζει τους συμπατριώτες του από τους "κακούς", - στη συγκεκριμένη περίπτωση Γερμανούς - από το ξένο δηλαδή στοιχείο.

Quotes:
John Mc Clane: Nine million terrorists in the world and I gotta kill one with feet smaller than my sister. (Όταν κλέβει τα παπούτσια του τρομοκράτη)

~~~

Holly Gennero: I have a request.
Hans Gruber: What idiot put you in charge?
Holly Gennero: You did. When you murdered my boss. Now everyone's looking to me. Personally, I'd pass on the job. I don't enjoy being this close to you.
~~~
John Mc Clane: Drop it, dickhead. It's the police.
Tony (τρομοκράτης): You're not going to hurt me.
John Mc Clane: Oh, yeah? Why not?
Tony: Because you're a policeman. There are rules for policemen.
John Mc Clane: Yeah. That's what my captain keeps telling me.
~~~
Marco (τρομοκράτης): You're gone now! No more table! Where are you going, pal? Next time you have a chance to kill someone, don't hesitate.
John Mc Clane: [McClane πυροβολώντας τον κάτω από το τραπέζι] Thanks for the advice.