Αυτό είναι το πρώτο μου post. Θα αναφερθώ σε μια ταινία που είδα το Νοέμβρη του 2004 σε μια φοιτητική κινηματογραφική προβολή και έκτοτε δεν έχω ξαναδεί, οπότε συγχωρήστε μου τα όποια λάθη. Γράφω τώρα το κείμενο αυτό γιατί έτυχε να πέσω πρόσφατα στη σελίδα με τις σημειώσεις που είχα κρατήσει μετά που είδα την ταινία.
Πρόκειται για την ταινία 25η Ώρα που πρωταγωνιστεί ο εξαιρετικός Edward Norton. Ο ήρωάς μας, Monty, έμπορος ναρκωτικών, ο οποίος έχει βγάλει αρκετά χρήματα, αποφασίζει να σταματήσει. Λίγο πριν το κάνει, όμως η αστυνομία τον συλλαμβάνει διότι κάποιος τον "κάρφωσε". Θα πάει 7 χρόνια φυλακή και οι φίλοι του του ετοιμάζουν το πάρτυ του αποχαιρετισμού. Εν τω μεταξύ, είναι καχύποπτος με τους πάντες λόγω της προδοσίας του. Έπειτα από υπόδειξεις φίλων του θεωρεί την κοπέλα του ως κύρια υπεύθυνη για τη σύλληψή του. Πείθει τον φίλο του να τον χτυπήσει δυνατά στο πρόσωπο για να "εγκλιματιστεί" κατά κάποιο τρόπο στις συνθήκες της φυλακής, όντας πάντως με αυτόν τον τρόπο ελεύθερος να μελετήσει τους συγκρατούμενούς του, αφού κανείς δε θα τον αγγίξει στην κατάσταση που βρίσκεται. Ενώ πηγαίνει με τον πατέρα του στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του, οραματίζεται τη ζωή του αλλιώς: να το σκάσει σ' ένα μακρινό χωριό και να μη γυρίσει ποτέ πίσω, να κάνει οικογένεια και να μείνει εκεί. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική...
Η ταινία είναι ένα άλλο Trainspotting σε πολύ πιο ήπια μορφή. Δεν παρουσιάζονται πουθενά στην ταινία οι αρνητικές συνέπειες της εμπορίας ναρκωτικών παρά μόνο το κύριο, το καθαυτό γεγονός, η σύλληψη του ήρωα και του εγκλεισμού του στη φυλακή. Βέβαια, ο ήρωάς μας δεν ήταν χρήστης, εν αντιθέσει με τον πρωταγωνιστή στο Trainspotting.
Επιπλέον, έχω να προσθέσω ότι βλέποντας την ταινία, μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο του Νίκου Καζαντάκη Τελευταίος Πειρασμός. Ο Χριστός, πριν σταυρωθεί, οραματίζεται μιαν άλλη ζωή. Βλέπει λοιπόν στο σταυρό σαν όραμα έναν τελευταίο πειρασμό πριν ξεψυχίσει, τη γυναίκα. Σκέφτεται λοιπόν πώς θα ήταν η ζωή του και ποιο το τέλος του αν είχε κάνει οικογένεια και αν είχε ζήσει ως απλός άνθρωπος, αποφεύγοντας την προσωπική του θυσία για χάρη της ανθρωπότητας. Ο κεντρικός χαρακτήρας στην 25η Ώρα σκέφτεται με παρόμοιο τρόπο: Πάει για να εκτίσει την ποινή του, αλλά ταυτόχρονα σκέφτεται την προοπτική της φυγής και την απόκτηση οικογένειας.
Τρία σημεία που μου έκαναν εντύπωση στην ταινία: Ο χαρακτήρας, που μας γίνεται συμπαθής, αν και έμπορος ναρκωτικών, η καχυποψία του για την κοπέλα του που μας παρουσιάζεται με μαεστρία από τον σκηνοθέτη και τέλος το πώς σκιαγραφούνται οι φίλοι του ήρωα. Ο ένας, καθηγητής, αμετανόητος εργένης, ο οποίος όμως κάνει το μοιραίο λάθος να σχετιστεί με μια ανήλικη μαθήτριά του και ο άλλος, χρηματιστής, γόης, που μονίμως φλερτάρει γυναίκες και που ενώ φαίνεται εγωιστής, τελικά δεν είναι.
